به پاس تمام خدماتی که او به دنیا و علم ریاضی داشته است.
سال ۱۳۷۲ دوم دبیرستان بود، اولین و تنها دختر المپیادی ایرانی که به مسابقات جهانی اعزام شد. این دختر نابغه ۲ سال متوالی ۲مدال طلا گرفت و سال دوم تنها فرد و البته تنها دختری بود که توانست امتیاز کامل مسابقات ریاضی را دریافت کند. او سپس لیسانس و فوق لیسانسش را از دانشگاه شریف گرفت. دکترایش را از هاروارد گرفت و به سرعت به عنوان استاد و پژوهشگر مشغول تدریس در استفورد شد. تنها یک سال بعد از آن به عنوان یکی از ۱۰ ذهن جوان و محقق برجسته استعداد درخشان معرفی شد و مورد تقدیر قرار گرفت. این گروه ۱۰ نفره که از سراسر دنیا انتخاب می‌شوند، معمولا ناشناخته می‌مانند و از چشم عموم دور هستند اما آنها دانشمندان جوانی هستند که مرزها دانش بشریت را جابه‌جا کرده‌اند و افق‌های تازه‌ای از جهان را گشوده‌اند. و مریم میرزاخانی تنها ایرانی عضو این گروه بود.
مریم میرزاخانی یکی از دانشمندانی است که قدم‌های بزرگی در علم ریاضیات برداشته است. او تنها فردی بود که برای یکی مسائل حل نشده ریاضی، راه‌حل پیدا کرد. تز دکترای او در مورد محاسبه برخی اشکال هندسی بود و توانست راه‌حلی نوین و جدید در اختیار دانشمندان قرار دهد. این مسئله به قدری مهم بود که با راه‌حل مبتکرانه مریم، می‌توان به حدس‌های جدیدی در مورد ابعاد واقعی زمین و هستی پیش از پیدایش، دست پیدا کرد.
دریافت جایزه فیلدز
اما اولین بودن‌هایش به همین جا ختم نشد و در سال ۲۰۱۴ مریم میرزاخانی به عنوان اولین زن و اولین ایرانی موفق به دریافت جایزه فیلدز شد. این جایزه به نوبل ریاضیات معروف است وکه بالاترین جایزه در ریاضیات است هر ۴سال یکبار به یک دانشمند برگزیده در زیاضیات که زیر ۴۰ سال سن داشته باشد اهدا می‌شود.
کمیته فیلدز پس از اهدای جایزه به مریم اظهار امیدواری کرد تا مریم الگویی برای سایر بانوان باشد تا آنچه که در زندگی دوست دارند را به دست آورند و جوایز بزرگ را از انحصار مردان خارج کنند.
مریم میرزاخانی ۲۴تیر ۱۳۹۶ بر اثر بیماری سرطان که بیش از چهار سال با آن درگیر بود از دنیا رفت.
اما بهرحال مریم جان مارا جدی نگیر
ما هنوز معنی جایزه فیلدز را نفهمیده‌ایم. البته می‌گویند در حد نوبل است. راستی! خود ما خود نوبل را هم درست و حسابی نمی‌شناسیم.
مریم جان. ما را جدی نگیر. ما حتی در خبرها، خیلی کاری نداریم که روی چه موضوعی کار کرده‌ای ابراهیم نجفی.
نمی
دانم من یا کسان دیگری همانند من اگر جای تو بودیم، میتوانستیم بیماری خود را 4 سال مخفی
نگه داریم و رسانه ای نکنیم؟ آن هم در دورانی که همگان با داشتن یک اکانت اینستاگرام
از محتویات معده دوستانشان هم اطلاع دارند و عکس غذا را قبل از ورود به معده
مبارکشان در اینستاگرام نشانمان می دهند.
مهران