توی دی ماه از ذهنم عبور کرد که جهت کمک به دانشجوها برای پیدا کردن موضوع پایان نامه و انتخاب استاد راهنما و نحوه پیدا کردن و خوندن مقالات و .. تجربیاتی رو باهاشون به اشتراک بزارم.

این کارگاه در دوجلسه تقریبا دو ساعته برگزار شد. کنار همه اینها میخوام تجربه خودم رو بگم که مثل من تکرارش نکنین.

برای خیلی از ماها پیش میادکه به هر عنوان تو یه جمع صحبت بکنیم به طور مثال سمینار و دفاعیه پایان نامه . توی جلسه دوم کسی از حضار به خاطر کمبود وقت گفت برین سراغ مباحث بعدی اینا اولویتشون کمتره.  من هم طبق امر ایشون اسلایدهارو جلوبردم. ولی دیدم اصلا توجهی به حرفهای من ندارن و توی گوشیشون هستن. موقع صحبت هام صداشون کردم و حواس پرتیش رو با لبخند تذکر دادم و گفتم من صرفا به خاطر شما روند ارائه ام رو تغییر دادم، ولی شما حواستون اینجا نیست.  ولی ایشون انتقاد کردن و حس بدی به کلاس و من انتقال دادن . جلسه تمام شد

نتیجه اول: در جلسات سمینار یا دفاعیه یا هر سخنرانی کوچک و بزرگ شما، مطمئن باشید، حدود نیمی از حاضرین اصلا حواسشون به حرفای شما نیست و براشون اصلا اهمیتی نداره شما چکارکردین و دارن با گوشیشون بازی میکنن یا دارن سقف رو نگاه میکنن یا از پنجره بیرون رو نگاه میکنن به اونها گیر ندین! توجهتون صرفا به کسایی باشه که حواسشون به شماست و ارتباط چشمی با شما و اسلایدهاتون دارن.

 

نتیجه دوم: حدودا نیمی از  همون هایی که کاملا به شما توجه دارن، اصلا کار شمارو قبول ندارن و تو دلشون میگن خیلی کارتون ضعیفه!

پی نوشت اول: یادتون باشه خانم ها میتونن هم تو گوشیشون کار کنن هم به شما گوش بدن! ما آقایون هستیم که فکر میکنیم کسی تا چشم تو چشم ما نگاه نکنه انگار تو هپروته.

پی نوشت دوم: معلم خوب باید جوری درس بده که دانشجو دلش نیاد حواسشو از شما بگیره نه اینکه با تذکرو و حرفایی مثل حواست اینجا باشه و این حرفها بخوایم درسشون بدیم.